Thursday, September 22, 2016

วัดศรีสุริยวงศาราม การผสมกลมกลืนทางสถาปัตยกรรมสยามกับตะวันตก

 อุโบสถของวัดศรีสุริยวงศารามวรวิหาร ผสมผสานสถาปัตยกรรมตะวันตกดูแปลกตา
ภาคภูมิ น้อยวัฒน์...ชวนแวะและชวนชม
ตีพิมพ์ครั้งแรกในอนุสาร อ.ส.ท. ฉบับเดือนกรกฎาคม ๒๕๕๙

วัดศรีสุริยวงศารามวรวิหาร  สร้างขึ้นโดยสมเด็จเจ้าพระยาบรมหาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค) ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕   ในระหว่างปี พ.ศ. ๒๔๑๕ – ๒๔๒๑ ด้วยทุนทรัพย์ส่วนตัว บนที่ดินติดกับทำเนียบ  เพื่อให้เป็นวัดประจำตระกูลบุนนาค โดยท่านสมเด็จเจ้าพระยาฯ เป็นผู้ควบคุมการก่อสร้างด้วยตนเอง

เมื่อสร้างเสร็จเรียบร้อยแล้วได้กราบบังคมทูลขอพระราชทานนามวัดจากพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งโปรดพระราชทานนามว่า “วัดศรีสุริยวงษาวาส” ต่อมาได้เปลี่ยนเป็น "วัดศรีสุริยวงศาราม" พระราชทานวิสุงคามสีมาเป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดวรวิหาร ในปี พ.ศ. ๒๔๒๒

Add caption

จุดเด่นของวัดแห่งนี้คือสถาปัตยกรรมในแบบไทยประยุกต์ โดยผสมผสานเอาส่วนประกอบอันเป็นลักษณะของสถาปัตยกรรมตะวันตกหลากหลายเข้ามาไว้ด้วยกันได้อย่างกลมกลืน แลดูสวยงามแปลกตา เป็นหลักฐานแสดงให้เห็นถึงช่วงเวลาที่สยามประเทศกำลังเผชิญวิกฤตการณ์ภัยคุกคามจากชาติมหาอำนาจตะวันตก จำเป็นต้องยอมรับเอาวิทยาการจากตะวันตกหลายอย่างเข้ามาเพื่อพัฒนาประเทศให้รอดพ้นจากการถูกยึดครองเป็นอาณานิคม
 ลวดลายปูนปั้นตราสุริยะบนหลังช้างสามเศียรขนาบด้วยเศวตฉัตรเจ็ดชั้นบนหน้าบันพระอุโบสถ

 ลวดลายนกยูงในดวงอาทิตย์  บนหน้าจั่วเหนือซุ้มประตูพระอุโบสถ

 บานหน้าต่างแบบไทยไปด้วยกันได้กับซุ้มและลวดลายปูนปั้นแบบฝรั่งที่ประดับด้านบน

  เสาแบบโครินเธียนและซุ้มโค้งที่รองรับชายคาปีกนกนอกอุโบสถ

พระอุโบสถใช้รูปแบบสถาปัตยกรรมตะวันตกแบบโกธิค (Gothic) หลังคามุงด้วยกระเบื้องดินเผา ไม่มีช่อฟ้าใบระกา บนหน้าบันประดับปูนปั้นรูปตราสุริยะรองรับด้วยช้างสามเศียร ขนาบสองข้างด้วยเศวตฉัตรเจ็ดชั้น ชายคาปีกนกรองรับด้วยเสากลมแบบโครินเธียน (Corinthian) ระหว่างเสาแต่ละต้นเชื่อมต่อด้วยครึ่งวงกลมแบบโค้ง (Arch) พื้นภายนอกแต่เดิมปูด้วยกระเบื้องโมเสก ทว่าปัจจุบันเปลี่ยนเป็นปูด้วยหินอ่อนแล้ว  หน้าจั่วเหนือซุ้มหน้าต่างประดับลวดลายรูปดวงดาวเปล่งรัศมี  หน้าจั่วเหนือซุ้มประตูประดับลวดลายนกยูงในดวงอาทิตย์  

ภายในอุโบสถมีความโดดเด่นที่ผนังเขียนสีเลียนแบบลวดลายหินอ่อนสีน้ำตาล 
โคมไฟระย้าหรือแชนเดอร์เลีย ความหรูหราแบบฝรั่งที่ถูกนำมาประดับภายในอุโบสถ 

 ประจักษ์พยานในอัจฉริยภาพในด้านความคิดสร้างสรรค์ทางงานช่างของสมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ก็คือผนังโบสถ์ ภายในทั้งสี่ด้านของผนังฉาบปูนวาดสีเป็นลวดลายเลียนแบบหินอ่อนสีน้ำตาล ตามดำริของสมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ ที่ต้องการพื้นผนังหินอ่อน แต่ราคาหินอ่อนสมัยนั้นแพงมาก เพราะต้องนำเข้าจากต่างประเทศ โดยสั่งซื้อจากอิตาลีแล้วส่งมาทางเรือเท่านั้น

ท่านจึงได้สั่งให้ช่างฉาบผนังด้วยปูน แล้วเซาะร่องให้เหมือนกับรอยต่อของแผ่นหินอ่อน จากนั้นจึงลงสีวาดลายให้ดูเป็นลายหินอ่อนดังที่เห็น ซึ่งหากไม่บอกก็แทบไม่มีใครรู้ว่าเป็นการวาดขึ้นมา เรียกว่าเหมือนหินอ่อนจริงที่สุด ปัจจุบันยังคงเป็นลวดลายเดิมที่อนุรักษ์ไว้ ส่วนล่างของผนังปิดด้วยกระเบื้องแบบเก่าเป็นลวดลายสีน้ำเงินสลับขาวงดงาม เพดานภายในประดับลวดลายปูนปั้นทาสีแบบลายเทศ แขวนโคมไฟระย้าหรือแชนเดอเลียร์ให้ความสว่างไสว
 ภาพพิมพ์หินของสมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ หลังองค์พระประธาน

องค์พระประธานเป็นพระพุทธรูปสัมฤทธิ์ปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง ๑.๑๕ เมตร ลงรักปิดทอง พุทธลักษณะแบบรัตนโกสินทร์ หลังองค์พระประธานบนผนังประดับด้วยพระบรมสาทิสลักษณ์พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และภาพของสมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค) เพื่อแสดงถึงผู้ที่มีส่วนในการสร้างวัดขึ้นมา ทั้งสองภาพเป็นภาพที่ใช้เทคนิคในการพิมพ์ที่เรียกว่าพิมพ์หิน  (Lithography) ที่สวยงามมองดูมีมิติหาชมได้ยาก
 เจดีย์ประธานของวัดเป็นทรงระฆังตั้งอยู่บนอาคารแปดเหลี่ยมแบบฝรั่งที่ประดับประดาด้วยซุ้มโค้งโดยรอบ

หลังพระอุโบสถเป็นพระเจดีย์ประธานของวัด ภายในบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ เป็นเจดีย์ระฆังคว่ำทรงกลม ก่อด้วยอิฐฉาบปูน ตั้งบนตึก ๘ เหลี่ยมแบบฝรั่ง ล้อมรอบด้วยระเบียง พื้นระเบียงแต่เดิมเป็นไม้ ปัจจุบันเปลี่ยนแปลงเป็นพื้นปูน มีบันไดก่ออิฐขึ้นลงระเบียง ตัวอาคารชั้นล่างทำเป็นซุ้มโค้งโดยรอบรองรับด้วยด้วยเสาพาไลกลมแบบเสาโรมัน ซุ้มแต่ละด้านประดิษฐานพระพุทธรูปปางต่าง ๆ
 
 ซุ้มประตูทางเข้าวัด สร้างขึ้นภายหลัง แต่ยังคงใช้รูปแบบสถาปัตยกรรมแบบเดียวกับพระอุโบสถ

 ประติมากรรมปูนปั้นเทวดาเด็กแบบฝรั่งประดับบนยอดซุ้มประตูวัด

นอกจากนี้ภายในบริเวณวัดยังปรากฏกุฏิก่ออิฐฉาบปูน ๒ ชั้น พื้นปูด้วยไม้สัก หลังคามุงกระเบื้องดินเผาอีกสามหลัง ที่สร้างในลักษณะสถาปัตยกรรมที่กลมกลืนกัน รวมไปถึงซุ้มประตูของวัดที่สร้างขึ้นใหม่โดยท่านเจ้าคุณพระศรีธรรมานุศาสน์ (สุมิตฺตเถระ) อดีตเจ้าอาวาส เมื่อปี พ.ศ.๒๔๙๓ แทนซุ้มประตูที่ทรุดโทรมปรักหักพังไป  แต่ยังคงใช้สถาปัตยกรรมรูปแบบเดียวกันกับพระอุโบสถเพื่อให้เข้ากัน โดยก่ออิฐฉาบปูน ประตูเป็นซุ้มโค้งขนาบด้วยเสากลมข้างละ ๓ เสา ประดับด้วยรูปครุฑเหนือธรรมจักรสิงห์คู่สองฟากผนัง ตรงกลางซุ้มมีอักษรระบุชื่อ “ วัดศรีสุริยวงศ์ ” ประดับลวดลายปูนปั้นแบบฝรั่ง บนส่วนยอดประดับประติมากรรมลอยตัวรูปเทวดาเด็กมีปีก
 
 หอระฆังภายในวัดก็สร้างในรูปทรงสถาปัตยกรรมแบบตะวันตกเพื่อความกลมกลืนกัน
ทั้งหมดนี้เป็นหลักฐานอันทรงคุณค่า แสดงถึงพัฒนาการทางด้านสถาปัตยกรรมในช่วงเวลาหนึ่งอันเป็นรอยต่อระหว่างสถาปัตยกรรมประเพณีดั้งเดิมของไทยกับสถาปัตยกรรมที่ประยุกต์รับเอาแบบแผนสถาปัตยกรรมตะวันตกเข้ามาผสมผสาน ในยุคสมัยของการปรับปรุงสยามประเทศเข้าสู่ความเป็นสมัยใหม่ ซึ่งผู้สนใจทางด้านวิวัฒนาการทางสถาปัตยกรรมไทยควรได้มาดูชม

คู่มือนักเดินทาง วัดศรีสุริยวงศาราม(ศรีสุริยวงศ์)  ตั้งอยู่ที่เลขที่ ๓๖๕ ถนนอัมรินทร์ ตำบลหน้าเมือง อำเภอเมืองราชบุรี จังหวัดราชบุรี จากพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ราชบุรี  ตรงมาทางหอศิลป์เถ้าฮงไถ่ เลี้ยวขวาเข้าถนนสฤษดิ์เดช ตรงมาจนสุดถนน เลี้ยวขวาตามถนนอัมรินทร์มาจนสุดทาง จะพบวัดอยู่หัวมุมถนนอัมรินทร์ที่เชื่อมต่อกับถนนสุรพันธ์เสนีย์
หน้าต่างกลมอันไม่เคยปรากฏในสถาปัตยกรรมไทยมาก่อน   




Wednesday, September 21, 2016

พระอัฎฐารสคู่ หนึ่งเดียวของประเทศไทย วัดประโชติการาม


 พระอัฏฐารสองค์หน้า ที่ชาวบ้านเรียกกันว่า “หลวงพ่อสิน” เด่นตระหง่านอยู่ภายในวิหารที่สร้างขึ้นใหม่


ภาคภูมิ น้อยวัฒน์...ชวนแวะและชวนชม
ตีพิมพ์ครั้งแรกในอนุสาร อ.ส.ท. ฉบับเดือนสิงหาคม ๒๕๕๙ 

"พระอัฎฐารส" เป็นคำที่ใช้เรียกพระพุทธรูป คำว่า“อัฎฐารสเป็นภาษาบาลี (อ่านว่าอัฎฐาระสะ แปลว่าสิบแปด) หมายถึงพระพุทธรูปสูงสิบแปดศอก ซึ่งหมายรวมถึงพระพุทธรูปทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นอิริยาบถใด (ยืน นั่ง เดิน นอน) ที่มีสัดส่วนองค์พระเท่ากับสิบแปดศอก แต่ด้วยในศิลาจารึกสุโขทัยมีข้อความบันทึกว่า “...ในกลางอรัญญิกมีพิหารอันหนึ่งบนใหญ่สูงงามแก่กม มีพระอัฏฐารสอันหนึ่งลุกยืน..."   ทำให้คนส่วนมากเข้าใจไปว่าพระอัฏฐารสหมายถึงพระพุทธรูปยืนอย่างเดียว  

คติความเชื่อในการสร้างพระอัฏฐารสนี้สันนิษฐานว่าช่างในสมัยโบราณสร้างตามข้อความที่บันทึกไว้ในคัมภีร์มธุรัตถวิลาสินี อันกล่าวไว้ว่าสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงมีพระวรกายสูงสิบแปดศอก ซึ่งคติความเชื่อในการสร้างพระสิบแปดศอกเริ่มนิยมกันมาจากในลังกาทวีป ก่อนที่นครสุโขทัยจะรับอิทธิพลคติเข้ามาพร้อมกับพุทธศาสนาลัทธิลังกาวงศ์

อย่างไรก็ตามพระอัฏฐารสส่วนใหญ่ที่เป็นพระยืนปางประทานพรอาจกล่าวได้ว่าเป็นเอกลักษณ์ของของสุโขทัยอย่างหนึ่ง เนื่องจากพบเห็นอยู่มากในเมืองเก่าสุโขทัย ศรีสัชนาลัย และเมืองที่รับอิทธิพลของสุโขทัย องค์พระยืนนิยมสร้างผนังรองรับไว้ด้านหลัง หรือสร้างในรูปของอาคารที่เรียกกันว่า “คันธกุฎี” ลักษณะคล้ายมณฑปแต่แคบมาก ล้อมองค์พระพุทธรูปเอาไว้เพื่อค้ำยันให้มั่นคงไม่ล้มลงมา 

โดยปกติพระอัฏฐารสประทับยืนมักจะพบเห็นสร้างไว้องค์เดียวโดด ๆ  แต่ที่วัดประโชติการาม จังหวัดสิงห์บุรี มีลักษณะแปลก คือมีสององค์ ประทับยืนหน้า -หลัง แตกต่างออกไปไม่เหมือนที่ไหน เรียกได้ว่าเป็นพระอัฏฐารสคู่แห่งเดียวในประเทศไทย

 หลวงพ่อสิน
















 หลวงพ่อทรัพย์

               ยังไม่พบหลักฐานลายลักษณ์อักษรว่าทั้งสององค์สร้างขึ้นเมื่อใด แต่จากรูปแบบพุทธศิลป์และสภาพแวดล้อมพอจะสันนิษฐานได้ว่าทั้งสององค์เป็นพระพุทธรูปปางประทานพรสมัยสุโขทัย มีลักษณะการผสมผสานอิทธิพลแบบอู่ทองในส่วนพระพักตร์ ประมาณอายุได้ไม่ต่ำกว่า ๗๐๐ ปี  องค์หน้าประดิษฐานอยู่ภายในวิหาร เรียกกันว่า "หลวงพ่อสิน" สูง ๓ วา ๓ ศอก ๕ นิ้ว บริเวณด้านหลังพระเศียรทำเป็นรัศมีรูปเปลวคล้ายซุ้มเรือนแก้ว ส่วนองค์หลัง ประดิษฐานอยู่ภายในมณฑป เรียกกันว่า "หลวงพ่อทรัพย์" สูง ๖ วา ๗ นิ้ว

 ภาพถ่ายเก่าแสดงให้เห็นสภาพดั้งเดิมขององค์พระหลวงพ่อสินท่ามกลางซากปรักหักพังของวิหาร แลเห็นมณฑปหลวงพ่อทรัพย์อยู่ด้านหลัง

 ภาพถ่ายเก่าด้านข้างของมณฑปและวิหารที่อยู่ในสภาพรกร้างพังเค

แต่เดิมหลวงพ่อสินอยู่ในวิหารที่มีสภาพปรักหักพัง ผนังทลายลงหมด เหลือแต่องค์พระทรุดโทรมยืนเอนเอียงจวนจะล้ม  สามเณรรูปหนึ่งภูมิลำเนาเดิมอยู่ใกล้วัดประโชติการาม แต่ไปจำพรรษาเรียนภาษาบาลีอยู่ที่วัดมหรรณพาราม กรุงเทพฯ กลับมาเยี่ยมญาติโยมทางบ้าน เห็นสภาพองค์พระใกล้พังทลายเต็มทีจึงได้ชักชวนญาติโยมนำเสาไม้มาค้ำยันไว้ หลายปีต่อมาสามเณรซึ่งอุปสมบทเป็นพระภิกษุมหาสม พ่วงภักดี ลาสิกขาออกมาประกอบกิจการโรงพิมพ์ ส. ธรรมภักดีจนร่ำรวย ได้กลับมาบูรณะองค์หลวงพ่อสินจนมั่นคง แล้วสร้างวิหารครอบขึ้นใหม่   

 เจดีย์องค์เดิมของวัดอยู่หลังมณฑป คั่นกลางด้วยต้นมะเดื่อขนาดใหญ่ จากภาพถ่ายเก่านี้พอสังเกตเห็นรูปทรงได้ว่าเป็นเจดีย์ทรงระฆังบนฐานสูง

หลังแนวพระอุโบสถหลังเก่าปรากฏซากเจดีย์เป็นแนวก่ออิฐถือปูนฐานแปดเหลี่ยม กว้าง ๑๒  ยาว ๑๒ เมตร จากภาพถ่ายเก่าที่หลงเหลือพอจะเห็นได้ว่าเป็นเจดีย์ทรงระฆังบนฐานสูง สันนิษฐานว่าเจดีย์องค์นี้คงมีความสูงประมาณ ๑๘ เมตร แต่จากการลักลอบขุดค้นหาสมบัติทำให้เจดีย์พังทลายลง ในปีพ.ศ. ๒๔๙๖พบ ไห๔ หูโบราณ ภายในบรรจุพระเครื่อง พระบูชาปางต่าง ๆ หลายสิบชนิด กำไลข้อมือทองคำ ทองเหลือง แหวนหนวดกุ้งแบบโบราณ บริเวณใต้ฐานเจดีย์ ทางวัดในขณะนั้นได้นำออกให้ประชาชนบูชานำรายได้สมทบทุนสร้างอุโบสถและเจดีย์แทนองค์เก่า จึงเหลือแต่ไหสี่หูโบราณที่ปัจจุบันใช้ทำน้ำพระพุทธมนต์อยู่ในอุโบสถ

 วิหารหลวงพ่อสินที่สร้างโดยมหาสม พ่วงภักดี ปัจจุบันถูกทุบทิ้งไปแล้ว

กรมศิลปากรได้เข้ามาขุดค้นแนวรอบวิหารและมณฑป ในปี พ.ศ. ๒๕๕๒ ลึกลงไปประมาณ ๓ เมตร  พบลวดลายปูนปั้น ช่อฟ้า ใบระกา แนวกำแพงโบราณ และแนวอิฐที่เรียกว่าฐานไพทีรอบอุโบสถ วิหาร และมณฑป  ความยาวประมาณ ๒๐ เมตร ฐานไพทีมี ๒ ชั้น  คาดว่าในอดีตบริเวณวัดประสบปัญหาอุทกภัย จึงสร้างแนวกำแพงขึ้นอีกชั้นหนึ่งแล้วนำดินมาถมอัดเป็นเขื่อน เพื่อไม่ให้น้ำหลากไหลเข้ามาท่วมในบริเวณวิหารและมณฑป  

 วิหารหลังใหม่สถาปัตยกรรมแบบสุโขทัยประยุกต์ กับภูมิทัศน์ภายในวัดประโชติการามที่ได้รับการปรับปรุงจนงดงาม

ในปีพ.ศ. ๒๕๕๕ ที่ผ่านมา ทางวัดโชติการามได้มีการบูรณะครั้งใหญ่ โดยปรับปรุงมณฑปหลวงพ่อทรัพย์และทุบวิหารของมหาสม พ่วงภักดี ที่สร้างครอบหลวงพ่อสินไว้ แล้วสร้างวิหารสถาปัตยกรรมแบบสุโขทัยประยุกต์หลังใหม่ครอบคลุมพื้นที่บริเวณฐานรากของวิหารดั้งเดิม รวมทั้งปรับปรุงภูมิทัศน์โดยรอบใหม่ทั้งหมดจนสวยงามน่าเยี่ยมชม  

ปัจจุบันกำลังมีโครงการที่จะบูรณะปิดทององค์หลวงพ่อทรัพย์และหลวงพ่อสินให้งดงาม ผู้ที่แวะเวียนเข้าไปสักการะสามารถมีส่วนร่วมในการสบทบทุนในการบูรณะพระอัฏฐารสคู่ หนึ่งเดียวในประเทศไทย ให้คงอยู่คู่เมืองสิงห์บุรีต่อไปตราบนานเท่านาน


คู่มือนักเดินทาง
วัดประโชติการาม ตั้งอยู่ที่ตำบลบางกระบือ อำเภอเมืองฯ จังหวัดสิงห์บุรี ห่างจากตัวเมืองสิงห์บุรีตาม เส้นทางหลวงหมายเลข ๓๑๑  เส้นสิงห์บุรี–ชัยนาท (สายเก่า) ระยะทางประมาณ ๕ กิโลเมตร